8 maart, Internationale Vrouwendag.

Bij het schrijven van mijn boek 'De kracht van Amélie' werd ik geïnspireerd door Hélène de Rothschild, een vrouw die voor haar tijd (einde 19e eeuw) geëmancipeerd was.

Hélène leerde Etienne van Zuylen van Nijevelt kennen op een gemaskerd bal. Ze werd verliefd op hem. Hun beide families keerden zich tegen deze relatie. De familie Van Zuylen omdat Hélène Joods was en van ‘nieuwe’ adel, terwijl zij zelf katholiek en van heel oude adel waren. Hélènes moeder was tegen hun verbintenis, omdat Etienne katholiek was en omdat de familieleden Rothschild altijd met verre familieleden trouwden, zodat het familiefortuin niet verloren ging. Toch zijn Hélène en Etienne  in 1887 met elkaar getrouwd, in het geheim. Daar was Hélènes moeder zo boos over, dat ze haar heeft onterfd. Gelukkig had Hélène de beschikking over het erfdeel van haar vader, die jong gestorven was. Met dat geld was ze al een van de rijkste vrouwen van Europa.

Hélène was niet alleen rijk, zij was ook slim en voor haar tijd behoorlijk geëmancipeerd. Toen ze trouwde met Etienne, deed ze dat onder huwelijkse voorwaarden. Dat was in die tijd niet gebruikelijk. Vrouwen waren normaliter financieel afhankelijk van hun man. In Hélènes geval zou dat betekenen dat haar man haar geld zou beheren. Dat heeft ze door die huwelijkse voorwaarden voorkomen. Ze kon zelfstandig over haar geld beschikken.

Verder was ze een van de eerste vrouwen in Frankrijk, die kon autorijden en zelfs aan rally’s meedeed. De automobiel was nog maar net uitgevonden. Bovendien organiseerde ze een literaire kring en schreef zelf verhalen en gedichten. Toen ze al een tijd getrouwd was, reisde ze zelfstandig rond over de wereld.